Καιρός είναι να συμμετάσχουμε κι εμείς στο παιχνίδι που μας έχει καλέσει μέρες τώρα η καλή μας η Nagini! To θέμα είναι να βρούμε και να ποστάρουμε videos απο τραγούδια/ταινίες/whatever που μας συγκίνησαν!
Μια Mirela δεν αφήνει ποτέ τον εαυτό της να γίνει ζωντανό κλισέ, κι αυτό το κατάλαβα απο τις επιλογές μου που είναι κάπως...ασυνήθιστες! Πρώτο και με διαφορά έχουμε το παλιό γιαπωνέζικο anime "Grave of the Fireflies", που εξιστορεί με ρεαλιστικό τρόπο το μαρτύριο του δεκατριάχρονου Seita και της τετράχρονης Setsuko, δυο παιδιά που έμειναν ορφανά και άστεγα όταν οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν την Ιαπωνία στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου... η ταινία εξιστορεί τον αγώνα τους να μείνουν ζωντανά απο εκείνο το σημείο και μετά, και είναι ένας ύμνος στην αδελφική αγάπη αλλά και ότι πιο ισωπεδωτικά καταθλιπτικό έχει δει ποτέ κανείς... μέχρι τους τίτλους τέλους θα έχετε ρίξει καταρράκτες δακρύων, εγγυημένα(εκτος κι αν δεν έχετε ψυχή)!
Στο καπάκι για να μας αποτελειώσει έρχεται μια απο τις αγαπημένες μου σκηνές σε τηλεοπτική σειρά...ξέρω οτι όλοι έκλαψαν στο τέλος της δεύτερης σεζόν της Buffy, όπου εκείνη αναγκάστηκε να ξεκάνει τον έρωτα της ζωής της για να σώσει τον κόσμο...για μένα όμως το απόλυτο ζευγάρι ήταν οι Angel/Cordelia, και εδώ βλέπουμε το τελευταίο τους αντίο στην τελευταία σεζόν του Angel!
Για τέλος έχω πάλι κάτι ασιατικό: για μένα, το House of Flying Daggers ήταν μια απο τις πιο λυρικές και μαγικές ιστορίες αγάπης που έχω δει, και το καταπληκτικό μουσικό της θέμα σε συνδυασμό με τις εικόνες της μου φέρνουν ρίγη συγκίνησης κάθε φορά...
soula's turn
mia oraia petalouda
callas 4evah
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου