Ο ντολμάς είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο..

Η κυρά Ασημίνα είχε βγει στα γύρω αμπέλια να μαζέψει κληματόφυλλα για να φτιάξει ντολμάδες να στείλει στην κόρη της, την Εύη που τρελαινόταν.

Η Εύη είχε δουλέψει για ένα διάστημα ανθρακορύχος στο Βέλγιο αλλά τώρα πια μετά την εγχείριση, το σώμα της δεν ήταν πλέον σε θέση να αντέξει τέτοιες βαριές δουλειές.
Την περίοδο που ήταν ακόμα άντρας είχε γνωρίσει ένα γιατρό στη Θεσσαλονίκη.
Ήθελε να γίνει η μάνα των παιδιών του αλλά ήξερε ότι ποτέ δε θα γινόταν σύζυγος γιατρού όσο τη βάραινε το παλιό της σώμα.

Με το καινούριο της σώμα λοιπόν εμφανίστηκε μπροστά στο γιατρό και του ζήτησε να μεσολαβήσει ώστε να πιάσει δουλειά στο νοσοκομείο.
-Νομίζω χρειάζονται καθαρίστρια γιατί η κυρά Θοδώρα πήρε σύνταξη και η Νεκταρία, η κόρη της Κοντάκη της άλλης καθαρίστριας τρομάζει τους ασθενείς με τη μουτσούνα της.
-Καθαρίστρια;; Πέφτω στα γόνατα! Τί θες να κάνω για μια καλύτερη θέση ...στην καρδία σου ήθελε να συμπληρώσει αλλά ποτέ δεν είχε αρχίδια.. εντάξει ..είχε παλιά αλλά της ήταν άχρηστα και τότε ακόμα και τα'κοψε
Τι θες να σου κάνω;
Αργότερα κυκλοφόρησε μια φήμη ότι τον είχε πιπώσει για να πάρει τη θέση που της έδωσαν στα μαγειρεία. Όχι τίποτα δύσκολο.
Χειριζόταν τη μηχανή του ψωμιού.
Έβαζε τις φρατζόλες στον κυλιόμενο ιμάντα, πατούσε το κουμπί και η μηχανή τις έκοβε σε φέτες.
Τίποτα το εξαιρετικά δύσκολο ακόμα και για ένα μυαλό καμμένο από τον πολύ πηλό φορμαρίσματος που έβαζε παλιά.

* . *

Στον τοίχο απέναντι από τον καναπέ στο σπίτι της είχε ένα κάδρο με τον γυμνό θεό Διόνυσο τυλιγμένο με καταπράσινα κλήματα και σταφύλια.
Από μικρή είχε μια ανεξήγητη μανία με τα αμπελόφυλλα.
Χτύπησε το τηλέφωνο.
-Έλα μαμά
-Έλα....κόρη μου δίστασε για λίγο η μάνα. Δεν είχε συμβιβαστεί ακόμα εντελώς με την αλλαγή στη ζωή του γιού της.
Παρά τα λεγόμενά του ότι η μητέρα είχε αποδεχθεί πλήρως την κατάσταση και γνώριζε λεπτομέρειες ακόμα και για τη σεξουαλική του ζωή, όταν ο Βάγγος γύρισε από το Άμστερνταμ με βυζιά και γωνία eyeliner στο μάτι, εκείνη έπαθε ένα σοκ.
Γιατί αδερφέ ΟΚ..το eyeliner το φορούσε και πριν. Αλλά βυζιά; Και σουτιέν Νο 4; Της έπεσε βαρύ.
-Το πήρες το δέμα που σου έστειλα;
-Ναι μανούλα. Το έχω μπροστά μου. Και αν δεν ήταν τόσο μακρύ και χοντρό
το τάπερ, θα το είχα ήδη μέσα μου όπως είναι!
-Άντε κόρη μου καλή όρεξη.
-Φιλάκια Mamma Mia..

Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο έπεσε με τη μούρη στο μπολ με τα ντολμαδάκια.
Τα κατάπινε σαν το γλάρο - σχεδόν αμάσητα. Σε λίγο είχαν εξαφανιστεί και το μόνο που έμεινε ήταν ένα περίεργο φούσκωμα στο στομάχι της Εύης.
Τις επόμενες ημέρες δεν αισθανόταν καλά.
Θεώρησε ότι θα πρέπει να φταίει η κούραση της δουλειάς και αποφάσισε να ζητήσει ρεπό για να ξεκουραστεί.

Το έριξε στην τηλεόραση!
Κάνοντας ζάπινγκ έπεσε τυχαία πάνω σε ένα ρεπορτάζ των ειδήσεων του Star...

Καθημερινό φαινόμενο έχουν γίνει οι μαζικοί θάνατοι κοπαδιών αμνοεριφίων στην περιοχή της Αγριάς Μαγνησίας. Οι κτηνοτρόφοι καταγγέλλουν το εργοστάσιο παραγωγής λιπασμάτων για παράνομη ταφή χημικών αποβλήτων στους βοσκότοπους…

«Πέρα από την οικονομική ζημιά που υφίστανται οι κτηνοτρόφοι διαταράσσεται και το οικοσύστημα της περιοχής αφού τα χημικά προκαλούν μεταλλάξεις στη χλωρίδα της περιοχής» δήλωσε ο δήμαρχος της περιοχής.

Δεν έδωσε σημασία στο ρεπορτάζ παρά μόνο θυμήθηκε τα χρόνια στο σχολείο όταν άκουσε στην τηλεόραση για το χωριό της.
Στο λύκειο του Βόλου, όπου τα υπόλοιπα παιδιά την/τον ρωτούσαν από πού είναι και όταν απαντούσε κραύγαζαν γελώντας «Αγριόπουστα!!!»
Και τώρα μερικές φορές γινόταν το ίδιο αστείο με τη διαφορά ότι τη φώναζαν αγριογκόμενα πράγμα που πολύ απείχε από την πραγματικότητα καθότι εκείνη κατά βάθος έκρυβε μέσα της μια θλιμμένη πριγκίπισσα..μια Νταϊάνα.

Οι δύο μέρες του ρεπό της πέρασαν και ήρθε η ώρα να επιστρέψει στη δουλειά της.
Οι ενοχλήσεις που ένιωθε στο στομάχι και τα έντερα δεν έλεγαν να σταματήσουν όμως.
Φαίνεται είχε στουμπώσει για τα καλά!!
Και σαν να μην έφτανε αυτό οι εφιάλτες με την πρώην φίδη της την Αριστέα να ζητάει εκδίκηση από τον άλλο κόσμο, την στοίχειωναν ξανά.
-Η σκύλα! Ακόμα με κυνηγάει..

Την επόμενη πήγε στο νοσοκομείο. Μόλις έκανε διάλειμμα, θα πήγαινε να μιλήσει στο γιατρό για να την εξετάσει.
Φοβήθηκε μήπως είχε καρκίνο του παχέως εντέρου.
-Θα τον βάλω να μου κάνει κολονοσκόπηση. Και πού ξέρεις…. Μπορεί να είμαι πιο τυχερή αυτή τη φορά.
Θα γυρίσω και θα του πω με ύφος: Για να δεχθείς να με εξετάσεις κάτι περισσότερο θα υπάρχει..

Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη μεγαλόφωνη σκέψη της και ξαφνικά έπεσε το ρεύμα.
Όλα τα μηχανήματα στην κουζίνα σταμάτησαν να λειτουργούν.
Η γεννήτρια του νοσοκομείου έδινε ρεύμα μόνο στα απαραίτητα ιατρικά μηχανήματα.
Τον χώρο του μαγειρείου φώτιζε μόνο το πράσινο φωτάκι της εξόδου κινδύνου.
Η Εύη ένιωσε ένα δυνατό πόνο στην κοιλιά σαν ένα μωρό να κλωτσάει μέσα στη μήτρα που δεν είχε.
Τότε μόνο συνειδητοποίησε ότι ήταν μόνη στο χώρο.
Την έπιασε πανικός!
Άρχισε να χτυπιέται και να πετάει κάτω σκεύη και εξαρτήματα κάνοντας τρομερή βαβούρα που κανείς όμως δεν άκουγε.
Έκανε να φωνάξει αλλά τότε μέσα από το στόμα της βγήκε μια κληματόβεργα που όλο μεγάλωνε και την εμπόδιζε να φωνάξει.
Από τα αυτιά και τα ρουθούνια της το ίδιο.
Το κλήμα άρχισε να την τυλίγει ολόκληρη και να τη σκεπάζει με τα παχιά πράσινα φύλλα του!
Το παχύ στρώμα βρωμιάς που είχε πάνω της απο την απλυσιά το έκανε ακόμα πιο δυνατό.

Σε λίγη ώρα η Εύη έμοιαζε με μούμια τυλιγμένη σε αμπελόφυλλα, ανήμπορη να κάνει το οτιδήποτε για να γλιτώσει.
Ένιωσε το φυτό να την πιέζει προσπαθώντας να τη συνθλίψει.
-Θα με κάνει κιμά! ήταν η τελευταία σκέψη της πριν βρεθεί παραπατώντας πάνω στον ιμάντα της μηχανής του ψωμιού. Έχασε τις αίσθήσεις της.
Όταν συνήλθε ένιωθε αφόρητο πόνο. Το σώμα της από την πίεση είχε συνθλιβεί.
Ο εγκέφαλός της λειτουργούσε - υποτυπωδώς βέβαια όπως πάντα - δίνοντάς της επαφή με το περιβάλλον.
Τότε ένιωσε ένα τράνταγμα και άκουσε τις μηχανές να μπαίνουν σε λειτουργία.
-Ήρθε το ρεύ...μα....μα είχε αμελήσει να κλείσει τους διακόπτες!!
Ο ιμάντας άρχισε να κυλάει οδηγώντας την κατευθείαν στις κοφτερές λεπίδες της μηχανής…

Chop chop chop !!!
Σε λίγα λεπτά ο μεγάλος ντολμάς είχε γίνει μικρά-μικρά ντολμαδάκια, ανάλατα και ανούσια..έτοιμα να σερβιριστούν στους ασθενείς…
Μια αόρατη δύναμη πάτησε το κουμπί off κλείνοντας τη μηχανή…
Ύστερα, η σχεδόν διάφανη φιγούρα της ξανθιάς κοπέλας με το καρφωμένο μαχαίρι στην πλάτη πέρασε μέσα από τον τοίχο και εξαφανίστηκε….

................................................................................

Αυτή ήταν η δική μου ιστορία με τους ντολμάδες και ευχαριστώ τον Mahler76(κιλά) για την πρόσκληση.
Η Μιρέλα έχει ήδη καλέσει κόσμο... ΑΛΛΑ ΟΧΙ!! θα καλέσω κι εγώ!
Μαλακίες! Δεν καλώ άλλους! Δεν ξέρω ποιός έχει καλέσει ποιόν
άσε που θυμήθηκα και την Ισμήνη Καλέση νυχτιάτικο και σκιάχτηκα..

Ντολμάδες Πουτανέσκα

Η Φανή ήταν πάντοτε λίγο τσουλάκι.

Κορίτσι με λαμπρό μέλλον, κατάφερε να είναι η κορυφαία της χρονιάς της στην τρίτη τάξη του Λυκείου και να περάσει σε ένα απο τα καλύτερα πανεπιστήμια της Σαλονίκης. Αυτό όμως που οι περήφανοι γονείς της δε γνώριζαν, ήταν οτι το 19.2 που έβγαλε ήταν αποτέλεσμα πιό πολύ του οτι πηδήχτηκε με τον διευθυντή του σχολείου και μετά τον κρατούσε απο τα αρχίδια απειλώντας τον οτι θα τον καταγγείλει, παρά των 3 ωρών κάθε μέρα που κλειδωνόταν στο δωμάτιό της και "διάβαζε" (στην πραγματικότητα, ο φίλος της ο Θεμιστοκλής έμπαινε απο το ισόγειο μπαλκόνι και πηδιώσαντε).

Στο Πανεπιστήμιο συνέχισε με τον ίδιο τρόπο. Επειδή βέβαια η σχολή της ήταν σοβαρότατη, δεν ήταν κανα μπουρδέλο δημόσιο λύκειο, αναγκάστηκε να παίρνεται τακτικά με 5-6 καθηγητές της ωστε να κρατήσει τους βαθμούς της σε ικανοποιητικά επίπεδα. Δυστυχώς, οι τακτικές της έκαναν το πτυχίο που πήρε ελαφρώς άχρηστο. Όταν άρχισε να ψάχνει για πρωτοκλασάτες δουλειές στο εξωτερικό και στην Αθήνα, ανακάλυψε οτι η ευχάριστη προσωπικότητα που την έκανε συμπαθή σε όλους, καθώς και το ταλέντο της στην τέχνη της αποπλάνησης δεν ήταν αρκετά για μια τόσο σοβαρή θέση όπως αυτή που έψαχνε. Αποφάσισε να συμβιβαστεί με κάτι λίιιγο πιο κάτω απο αυτό το οποίο είχε "σπουδάσει"...

Έτσι, κατέληξε να κάνει delivery για μια ταβέρνα στην Άνω Πόλη.

Η χαρισματική της προσωπικότητα την έκανε γρήγορα δημοφιλή στο μαγαζί. Το οτι σύναψε "σοβαρή" σχέση με τον Μελέτη, τον ανιψιό του ιδιοκτήτη, σίγουρα βοήθησε σαν bonus. Αρχικά βέβαια έκανε κρούση στον γιο του ιδιοκτήτη, τον Μήτρο, αλλά τα δίχτυα της δεν έπιασαν τίποτα. Κανας γκέουλας θά’τανε, για να μην συγκινηθεί απο το ενδιαφέρον μιας θεάς σαν κι εκείνη. Τον έβλεπε άλλωστε, τι "καλή παρέα" έκανε με τον κολλητό του τον Βάγγο, που μέρα παρα μέρα ερχόταν και καθόταν όλο το βράδυ στο μαγαζί να του κρατάει συντροφιά.
Το αγαπημένο της ίσως μέλος της οικογένειας ήταν η μητέρα του ιδιοκτήτη, η κυρά Ψοβία, μια φιλήσυχη γιαγιάκα που υπεραγαπούσε το Μελέτη και το Μήτρο ισόποσα και το ίδιο ίσχυε και για τη Φανή, σαν μελλοντική εγγονή της που ήταν. Η κυρα-Ψοβία περνούσε όλο της τον χρόνο κάνοντας αυτό που αγαπούσε, δηλαδή μαγειρεύοντας. Το πρωί μαγείρευε στην εκκλησία για τους φτωχούς της ενορίας της, και απο το απόγευμα και μετά βρισκόταν στην κουζίνα της ταβέρνας ετοιμάζοντας σπεσιαλιτέ και επιβλέποντας τους άλλους μάγειρους.

Οι μήνες περνούσαν και τα πλοκάμια της Φανής ρίζωναν όλο και πιό πολύ στην καρδιά του Μελέτη... ενώ ταυτόχρονα φρόντιζε να επιδείξει στο αφεντικό της πόσο καλά το κατείχε το επάγγελμα... σιγά-σιγά σιγούρευε τη θέση της για σίγουρη διαδοχή στην διεύθυνση του μαγαζιού, μιας και το αφεντικό σύντομα θα έπαιρνε σύνταξη, ενώ και ο μελλοντικός πεθερός της έταζε πέντε οικόπεδα και μιά πολυκατοικία στην Άνω Κουραδίτσα Χαλκιδικής. Παράλληλα, μιας και ο Μελέτης της ήταν χείριστος στο κρεββάτι, είχε βρεί κάποιον άλλο να την ικανοποιεί στον ελεύθερό της χρόνο.

Όλα έδειχναν να πηγαίνουν ρολόι, μέχρι εκείνη την μοιραία Τσικνοπέμπτη. Το μαγαζί ήταν γεμάτο, η τσίκνα ήταν πηχτή μες στην ατμόσφαιρα και θαρρείς οι τοίχοι έσταζαν απο λάδια και λίπος που αναδύονταν μέσα απο τα καλοψημένα σφαχτά του μαγαζιού. Η Φανή, που εκείνη τη μέρα βοηθούσε στο service (κι όχι το servicing) λόγω της πολυκοσμίας, είχε πλέον απηυδήσει, το μέρος δεν την κρατούσε. Ήθελε να πάει για clubbing! Ξέροντας οτι η νέα της οικογένεια της είχε αδυναμία, ήξερε οτι που και που θα της χαρίζουν οποιαδήποτε στραβή κάνει. Έβγαλε την ποδιά της, μπήκε στην κουζίνα, έγραψε ένα σημείωμα σε ένα post-it και βγήκε απο την πίσω πόρτα.

Αυτό που η Φανή δεν πήρε χαμπάρι, ήταν οτι κάποιος την παρακολουθούσε ενώ έκανε κοπάνα απο τη δουλειά. Δευτερόλεπτα αργότερα, μια σκιά μπήκε στην κουζίνα, και ένα ύπουλο χέρι έπιασε το post-it που είχε αφήσει πίσω της και το τσαλάκωσε.


***********************************************

Ήταν ήδη πέντε τα ξημερώματα, όταν η Φανή γύρισε στο μαγαζί ντίρλα απο τα σφηνάκια και τα cocktails. Είχε ξεχάσει τα κλειδιά της στην τσέπη της ποδιάς της, και τα χρειαζόταν ωστε να πάει σπίτι και να επιδοθεί σε 6 λεπτά κακού σεξ με τον Μελέτη πριν εκείνος την αφήσει ήσυχη να κοιμηθεί.

Πάνω που βρήκε τα κλειδιά της, άκουσε θορύβους απο το εσωτερικό της κουζίνας. Πλησιάσε την πόρτα και είδε οτι τα φώτα εκεί μέσα ήταν αναμμένα. Μπαίνοντας μέσα αργά-αργά, πήρε μια βαθιά αναπνοή ανακούφισης... δεν ήταν κάποιος κλέφτης, αλλά η κυρά-Ψοβία που έπλενε αμπελόφυλλα να κάνει ντολμαδάκια.

"Tι κάνεις, γιαγιά μου?" της είπε φιλικά. "Δεν είναι λίγο νωρίς για να φτιάχνεις ντολμάδες γιαλαντζί?" ρώτησε όλο απορία.

"Tι να κάνου, κόρη’μ! Φτιάνου ντολμάδις με κιμά. Πουρνό-πουρνό πρέπει να τσι φτιάνς, για να πάρουν λίγια απο τη πρωινή δροσούλα να νοστιμέψουν!"

"Ααα, συγνώμη." είπε η Φανή. "Υπέθεσα οτι είναι γιαλαντζί γιατί δεν είδα πουθενά τον κιμά να ξεπαγώνει."

"Όυίιιιιιιιιιιιιιιι! Τι έκαμα η καψερή! Ξέχασα τον κιμά στην κατάψυξ’! Πιάστον μου λιγάκι εσύ, που είσαι κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά, γιατί τόσο ψηλά που είναι που να τον φτάσω εγώ που’μαι ανάπηρ’!"

Πράγματι, ο καταψύκτης ήταν αρκετά ψηλά σε σχέση με το ψυγείο και ακόμα και μια γυναίκα ψηλή σαν τη Φανή δεν τον έφτανε, πόσο μάλλον μια ζαρωμένη γραία σαν την Ψοβία. Η Φανή τοποθέτησε μια καρέκλα μπροστά στο ψυγείο και ανέβηκε πάνω της. Άνοιξε τον καταψύκτη και κοίταξε μέσα.

"Που είναι ο κιμάς? Δεν τον βλέπω..." είπε ενώ έχωσε το κεφάλι της λίγο πιο μέσα. Την αμέσως επόμενη στιγμή, παρόλο που ήταν μεθυσμένη και στην καταστασή της το να ανέβει σε μια καρέκλα ήταν ούτως η άλλως μη ασφαλές, η Φανή θα ορκιζόταν οτι δεν έπεσε με το κεφάλι στο πάτωμα απο μόνη της, αλλά οτι κάποιος έδωσε μια γερή κλωτσιά στην καρέκλα που στεκόταν.

************************************

Συνήλθε 10 λεπτά μετά, με το κεφάλι της να αιμοραγγεί, και τη θολή φιγούρα της κυρα-Ψοβίας να στέκεται απο πάνω της με έναν μπαλτά στο χέρι. Η Φανή ένιωσε λίγο σκατό να κυλάει μέσα απο το μπατζάκι της στην κάλτσα της.

"Ξούπνησες, σκυλοπούτανο?" είπε η γραία με μια τρομακτικά ψύχραιμη φωνή.

"Τι...τι πας να κάνεις? Γιαγιά, εγώ είμαι, η Φανή, η μέλλουσα εγγονούλα σου...χάζεψες?"

"Μμμ με λες και γιαγιά απο πάνω? Θα ξιράσου! Βγάλι το σκασμού γιατί έχω καταλάβει καιρό τι κουμάσι είσαι! Νομίζεις δεν ιέχου καταλάβει οτι πας και πουτανεύεις και φοράς τα κέρατα ΝΑ στο εγγουνάκι μου? Τσι προάλλες σε είδε η Σταθούλα του Ζουμπούρογλου να πηδιώσαστε με το Βάγγο! Και καλά, πουτάνα ήσουνα, έξυπνη δεν ήσουνα να κλείσεις τις κουρτίνες να μη δει όλη η γειτονιά τι προστυχιές κάνεις?"

Κάγκελο η Φανή. "Γιαγ...κυρα-Ψοβία μου να σου εξηγήσω...εγώ και ο Μελέτης... έχουμε open relationship, ξέρεις? Aυτός μου το πρότεινε!"

"Οπε ρελαιτσιοσι? Τι σατανοπράγματα είναι αυτά που μου τσαμπουνάς?"

"Open relationship...ανοιχτή σχέση, κυρα-Ψοβία! Aγαπιόμαστε, αλλά κάνουμε κρεββάτι και με άλλους! Συμφωνημένα πράματα!"

"Mάιστα. Κι δε μου λες κοπέλα μου. Επειδή εσύ ιέχεις "ανοιχτή σχέση", πρέπει να πας να ανοίξεις και των αλλονώνα τσι σχέσεις?"

"Πως? Δεν...δε καταλαβαίνω..."

"Έλα που κάνεις τη γουρούνα τώρα. Ξέρεις τι σε εννοώ... ο Βάγγος τα είχε με το Μήτρο μου, απο πάντα το’χα καταλάβει! Τα έβλεπα εγώ τα παιδιά τι ευτυχισμένα που ήσαντε, γι αυτό και δεν είπα τίποτα στον πατέρα τους να μην τα διαολίζει. Και τώρα πήγες και χώθηκες εσύ αναμεσά ντως και χωρίσανε! Πουτανάρα! Αμ κέρατο στό’να αγγόνι μου, αμ κέρατο και στ’αλλο!"

H Φανή δεν σκόπευε να κάτσει να δει που θα οδηγήσει αυτή η συζήτηση. Σηκώθηκε ζαλισμένα να την κάνει απο εκει μέσα, αλλά είδε οτι γύρω της είχαν μαζευτεί κι άλλες γριές, άλλες με καμπούρες, άλλες με ζιπουνάκια, άλλες με το σταυρό στο χέρι να σιγοψυθιρίζουν "πουτάναπουτάναπουτάνα", ολες τους πάντως απο την ενορία της κυρα-Ψοβίας. Στα χέρια τους κρατούσαν μαχαίρια, πηρούνες, ξεφλουδιστήρια, ακόμα και τιρμπουσόν! Δεν φαινόταν να υπάρχει διαφυγή.

"Δεν καταλάβαινα τι έκανα... εγώ απλά ήθελα να περνάω καλά..." είπε, ενώ δάκρυα άρχισαν να ξεφεύγουν απο τα μάτια της.

"Καλό είναι να περνάς καλά, όχι όμως εις βάρος των άλλων. Τώρα όμως θα επανορθώσεις... θα δώσεις πίσω στους άλλους έστω και λίγη την χαρά που τους στέρησες... ακόμα κι αν δεν το μάθουν ποτέ..." είπε η κυρα-Ψοβία και έριξε το μπαλτά με δύναμη κατα πάνω της... ο μπαλτάς πέτυχε τη Φανή πλαγίως στο σαγόνι και καρφώθηκε μέχρι τη μέση του στόματός της, κόβοντάς της και τη γλώσσα... οι άλλες γριές όρμησαν πάνω της και άρχισαν να αφαιρούν τα πιο διαλεχτά κομμάτια απο το καλοφτιαγμένο κορμί της, χρόνια τώρα σμιλευμένο στα κρεββάτια όλης της Ελλάδος... η Φανή ήταν ακόμα ζωντανή και παρακολουθούσε ανήμπορη να ουρλιάξει, μέχρι που η ίδια η Ψοβία άρχισε να αφαιρεί το ψαχνό απο το μπούτι της...


*******************************************************************

Την επόμενη μέρα, οι φτωχοί και οι άποροι της ενορίας είχαν να πουν τα καλύτερα λόγια το το φαγητό της ημέρας... τι πεντανόστιμα κεφτεδάκια είχε κάνει η κυρα-Ζαμπέτα, τι ψητό στο φούρνο-λουκούμι απο τα χεράκια της Ερασμίας του Πιχαρίδη, τι υπέροχο πατσά έφτιαξε η Φωφώκα, η χήρα του κυρ-Mανωλιού του Καβουρίνη...
Ένας ζητιάνος απόρησε που η εκκλησιά τους έφτιαξε μόνο φαγητά με κρέατα Παρασκευή μέρα, και μάλιστα με τα πενιχρά οικονομικά της...

"Σήμερα, ο καλός Θεός μας έδωσε κρέας..." είπε αινιγματικά η κυρα-Ζαμπέτα, καθώς κοίταζε ψηλά και έκανε το σταυρό της. "Αύριο, ποιός ξέρει..."

Το ίδιο βράδυ στην ταβέρνα, ο Μελέτης είχε πανικοβληθεί που δεν έβρισκε σημεία ζωής απο την Φανή όλη μέρα... το κινητό της κλειστό, και απο το προηγούμενο βράδυ κανείς δεν την είχε δει. Το μόνο που είχε βρει ήταν ένα τσαλακωμένο post-it που έμοιαζε σαν αποχαιρετιστήριο σημείωμα.

"ΜΠΟΥΧΤΙΣΑ ΤΑ ΛΑΔΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΣΙΚΝΕΣ ΣΑΣ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΛΙΓΟ!

ΤΣΑΟ!"

Σίγουρος οτι ο έρωτας της ζωής του τον παράτησε, ο Μελέτης είχε κάτσει στον πάγκο της κουζίνας και έκλαιγε. Η καλόκαρδη γιαγιά του, του έφερε ένα πιάτο λαχταριστούς ντολμάδες με κιμά για να απαλύνει τον πόνο του. Τους κατέβασε όλους σε μισή ώρα.

"Nόστιμοι εεε? Είναι φρέσκος ο κιμάς, γι’αυτου!" είπε η γιαγια Ψοβία με ένα γαλήνιο χαμόγελο.

"Μόνο εσύ με φροντίζεις και με αγαπάς γιαγιάκα...η μόνη γυναίκα που με αγάπησε πραγματικά..."

"Δεν ήτανε για σένανε, παληκάρι’μ. Δεν την έβλεπες τι τσαούσα που ήταν? Θα βρεις άλλη, νοικοκυρά και ικανή και λεβέντισσα, όχι σαν αυτήνε την τσαπερδόνα!"

"Μα δεν θέλω άλλη γιαγιά μου, εγώ αυτή θέλω... και ξέρω οτι ένα κομμάτι της θα είναι πάντα μέσα μου, μέρος του εαυτού μου..."

"Αυτό το ξέρω ήδη" ήταν η φρασούλα που ξέφυγε απο τη γιαγιά, αλλά ο Μελέτης δεν θα μάθαινε ποτέ την πραγματική της σημασία.


ΤΕΛΟΣ
αφιερωμένο στις γιαγιάδες μου

Η παραπάνω ιστορία προέκυψε από την πρόσκληση του Mahler στο παιχνίδι όπου οι προσκληθέντες οφείλουν να γράψουν μια ιστορία για/με ντολμάδες.
Επειδή θα γράψει και η Σούλα δική της ιστορια, εγώ θα καλέσω λίγα άτομα. Τον Strahd για να βρει αφορμή να αναστήσει το blog του, καθώς και τους Mad, Aunt Donna. Καλοφάγωτοι!

Anna Goula

ola

Χρονιάου Πολλά

Come out, come out wherever you are!

Τελικά ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος.
Το έχουν πεί και τα Κακά Κορίτσια! αλλά Νo more the fool (αυτό το έχει κάνει διασκευή η Βίσση)
Γι'αυτό λοιπόν "βγες έξω όπου και να'σαι" γιατί θα σε βρω μόνη μου και τότε...




The wicked old witch at last is dead! And oh!it wasn't an accident!

Αφιερωμένο #4

Barbra Streisand
Donna Summer
Enough is Enough (No More Tears)

Barbra:
Its raining,
Its pouring,
My love life is boring me to tears,
After all these years.

Donna:
No sunshine,
No moonlight,
No stardust,
No sign of romance.
We dont stand a chance.

Barbra:
I always dreamed
Id find the perfect lover.
But he turned out to be
Like every other man I loved,
I loved.

Both:
Raining (raining)
Pouring (pouring)
Theres nothing left for us here.
And we wont waste another tear...

Donna:
If youve had enough,
Dont put up
With his stuff,
Dont you do it.

Barbra:
Now, if youve had your fill,
Get the check,
Pay the bill,
You can do it.

Donna:
Tell him to just get out,

Barbra:
Nothing left to talk about.

Donna:
Pack his raincoat, show him out,

Both:
Just look him in the eye and simply shout:

Enough is enough
I cant go on,
I cant go on no more no.
Enough is enough
I want him out,
I want him out that door now.

Enough is enough (ooh, owww)
Enough is enough
Thats enough, (ooh yeah)

Donna:
If youve reached the end,
Dont pretend
That its right,
When its over.

Barbra:
(its over)
If the feeling is gone,
Dont think twice
Just move on,
Get it over. (over, over)

Both:
Tell him to just get out,
Say it clearly,
Spell it out:

Enough is enough is enough
I cant go on,
I cant go on no more no.
Enough is enough is enough
I want him out,
I want him out that door now.
Enough is enough (ooh, owww)
Enough is enough
Thats enough (ooh)

Barbra:
I always dreamed Id find
The perfect lover.
But he turned out to be
Like every other man I loved. (I had no choice from the start)
I loved, (Ive gotta listen to my heart)
I loved. (tearing us apart)

Both:
Enough is enough is enough
I cant go on,
I cant go on no more no.
Enough is enough is enough
I want him out,
I want him out that door now.

Enough is enough (ooh, owww)
Enough is enough
Thats enough (ooh, yeah)
No more tears...

No more tears (no more tears)
No more tears (no more tears)
No more tears (no more tears)
No more tears (no more tears)

Ive had it, (no more tears)
Youve had it,
Shes had it. (no more tears)
Hes had it. (no more tears)
Shes had it.

Hes had it.
Ive had it. (no more tears)
Ive had it.
Hes had it.
Shes had it.

Donna:
I always dreamed
Id find the perfect lover

Barbra:
But he turned out to be
Like every other man I loved

Both:
I had no choice from the start
Listen to me, Ive gotta listen to my heart
Tearing us apart...

Enough is enough is enough
I cant go on,
I cant go on no more no.
Enough is enough is enough
I want him out,
I want him out that door now.

Goodbye mister,
Goodbye.
Goodbye mister.
Goodbye sugar.

Its raining,
Its pouring,
Theres nothing left for us here.
And we wont waste another tear... (no more tears)

Its enough its enough its enough its enough
Its enough its enough its enough its enough

[guitar]
Enough is enough is enough is enough is enough is enough is enough
Enough is enough is enough is enough is enough is enough is enough
[guitar]
Enough is enough is enough is enough
[guitar]
Enough is enough is enough is enough
[guitar]
Enough is enough is enough is enough is enough is enough is enough
[guitar]
Enough is enough is enough is enough
[guitar]
Enough is enough!

Donna:
I always dreamed
Id find the perfect lover

Barbra:
But he turned out to be
Like every other man I loved.

Both:
I had no choice from the start.
I've gotta listen to my heart, (listen to me, I've gotta listen to my Heart )
Tearing us apart.

Enough is enough is enough.
I cant go on,
I cant go on no more no.
Enough is enough is enough.
I want him out,
I want him out that door now.

Goodbye mister,
Goodbye.
Goodbye mister.
Goodbye sugar.

Its raining,
Its pouring.
Theres nothing left for us here,
And we wont waste another tear... (no more tears)

Its enough its enough its enough its enough
Its enough its enough its enough IT'S ENOUGH!!

Βρώμικα μυαλά

Videos that made your heart break! (Updated)

Καιρός είναι να συμμετάσχουμε κι εμείς στο παιχνίδι που μας έχει καλέσει μέρες τώρα η καλή μας η Nagini! To θέμα είναι να βρούμε και να ποστάρουμε videos απο τραγούδια/ταινίες/whatever που μας συγκίνησαν!

Μια Mirela δεν αφήνει ποτέ τον εαυτό της να γίνει ζωντανό κλισέ, κι αυτό το κατάλαβα απο τις επιλογές μου που είναι κάπως...ασυνήθιστες! Πρώτο και με διαφορά έχουμε το παλιό γιαπωνέζικο anime "Grave of the Fireflies", που εξιστορεί με ρεαλιστικό τρόπο το μαρτύριο του δεκατριάχρονου Seita και της τετράχρονης Setsuko, δυο παιδιά που έμειναν ορφανά και άστεγα όταν οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν την Ιαπωνία στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου... η ταινία εξιστορεί τον αγώνα τους να μείνουν ζωντανά απο εκείνο το σημείο και μετά, και είναι ένας ύμνος στην αδελφική αγάπη αλλά και ότι πιο ισωπεδωτικά καταθλιπτικό έχει δει ποτέ κανείς... μέχρι τους τίτλους τέλους θα έχετε ρίξει καταρράκτες δακρύων, εγγυημένα(εκτος κι αν δεν έχετε ψυχή)!



Στο καπάκι για να μας αποτελειώσει έρχεται μια απο τις αγαπημένες μου σκηνές σε τηλεοπτική σειρά...ξέρω οτι όλοι έκλαψαν στο τέλος της δεύτερης σεζόν της Buffy, όπου εκείνη αναγκάστηκε να ξεκάνει τον έρωτα της ζωής της για να σώσει τον κόσμο...για μένα όμως το απόλυτο ζευγάρι ήταν οι Angel/Cordelia, και εδώ βλέπουμε το τελευταίο τους αντίο στην τελευταία σεζόν του Angel!



Για τέλος έχω πάλι κάτι ασιατικό: για μένα, το House of Flying Daggers ήταν μια απο τις πιο λυρικές και μαγικές ιστορίες αγάπης που έχω δει, και το καταπληκτικό μουσικό της θέμα σε συνδυασμό με τις εικόνες της μου φέρνουν ρίγη συγκίνησης κάθε φορά...




Εγώ δε θα γράψω μπλα μπλα μπλα..δεν το κατέχω το σπορ αυτό άλλωστε.
Θα βάλω μόνο τα βιντεάκια και θα τα αφήσω να μιλήσουν απο μόνα τους.
Τα λοιπά σχόλια δικά σας..

The winner takes it all - Mamma Mia



Madama Butterly - Animation




Madama Butterfly - Un bel di vedremo - Callas Forever




Μεχρι τώρα δεν είχα αποφασίσει τί μουσική θα παίζει στην κηδεία μου την ώρα που θα σκορπάει τις στάχτες μου στο Αιγαίο ο Υπουργός Πολιτισμού.(ελπίζω να μην είναι η Πετραλιά).
Νομίζω όμως τελικά πως τη βρήκα...

Update:
Και επειδή είμαι ούφο(αυτή τη φορά η κακομοίρα η Μιρέλα, η Κακομοιρέλα δηλαδή δε φταίει) ξέχασα να καλέσω κι άλλους να παίξουν.
Δεν ξέρω ποιούς να καλέσω και ποιοί έχετε χρόνο αλλά μιας και βλέπω οτι σας άρεσε(εσάς που σχολιάσατε μέχρι τώρα) συνεχίστε το εσείς.
So..Psofofeggaro,George the beast, Strahd, Mad, Mahler... άλλος κανείς; Μπα!
Αυτά.(τα links θα τα βάλω αργότερα γιατί τώρα βιάζομαι να φύγω)

Videos that made your heart break!

Καιρός είναι να συμμετάσχουμε κι εμείς στο παιχνίδι που μας έχει καλέσει μέρες τώρα η καλή μας η Nagini! To θέμα είναι να βρούμε και να ποστάρουμε videos απο τραγούδια/ταινίες/whatever που μας συγκίνησαν!

Μια Mirela δεν αφήνει ποτέ τον εαυτό της να γίνει ζωντανό κλισέ, κι αυτό το κατάλαβα απο τις επιλογές μου που είναι κάπως...ασυνήθιστες! Πρώτο και με διαφορά έχουμε το παλιό γιαπωνέζικο anime "Grave of the Fireflies", που εξιστορεί με ρεαλιστικό τρόπο το μαρτύριο του δεκατριάχρονου Seita και της τετράχρονης Setsuko, δυο παιδιά που έμειναν ορφανά και άστεγα όταν οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν την Ιαπωνία στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου... η ταινία εξιστορεί τον αγώνα τους να μείνουν ζωντανά απο εκείνο το σημείο και μετά, και είναι ένας ύμνος στην αδελφική αγάπη αλλά και ότι πιο ισωπεδωτικά καταθλιπτικό έχει δει ποτέ κανείς... μέχρι τους τίτλους τέλους θα έχετε ρίξει καταρράκτες δακρύων, εγγυημένα(εκτος κι αν δεν έχετε ψυχή)!



Στο καπάκι για να μας αποτελειώσει έρχεται μια απο τις αγαπημένες μου σκηνές σε τηλεοπτική σειρά...ξέρω οτι όλοι έκλαψαν στο τέλος της δεύτερης σεζόν της Buffy, όπου εκείνη αναγκάστηκε να ξεκάνει τον έρωτα της ζωής της για να σώσει τον κόσμο...για μένα όμως το απόλυτο ζευγάρι ήταν οι Angel/Cordelia, και εδώ βλέπουμε το τελευταίο τους αντίο στην τελευταία σεζόν του Angel!



Για τέλος έχω πάλι κάτι ασιατικό: για μένα, το House of Flying Daggers ήταν μια απο τις πιο λυρικές και μαγικές ιστορίες αγάπης που έχω δει, και το καταπληκτικό μουσικό της θέμα σε συνδυασμό με τις εικόνες της μου φέρνουν ρίγη συγκίνησης κάθε φορά...



soula's turn

mia oraia petalouda


callas 4evah