Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια...
Η Μιρέλα μας άφησε χρόνους από το 2012 και ούτε που σκόρπισε η στάχτη της δεν ξέρω...
Μετά με πήρε το παράπονο και είπα να κάνω διεθνή καριέρα. Αλλά μετά τη Βανδή-μου είπαν-δεν υπάρχει άλλος χώρος για ελληνίδες στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό στερέωμα-μου είπαν...
Έψαξα για δισκογραφική στον Άρη αλλά κι εκεί τίποτα..
Κατέληξα μετά από πολλές περιπέτειες (που δεν είναι της παρούσης), μόνη, χαμένη και εγκαταλελειμμένη -sola, perduta, abandonata σα να λέμε- και στην έσχατη θέση να κάνω φωνητικά στη Μούσχουρη επειδή, λέει, μπορώ να μιμηθώ τρένο που φρενάρει και δένει ο ήχος με αυτόν της Νάνας...
(βάλτε μια από τις αποχαιρετιστήριες στο Ηρώδειο και θα με δείτε κάπου εκεί πίσω από το σκιάχτρο με τα ριχτά)
Λίγο από εδώ λοιπόν, λίγο από εκεί, λίγο η αφόρητη πλήξη που βιώνω τελευταία, μου θύμισε και ένας φίλος την ύπαρξη του blog που νόμιζα ότι το είχα κλείσει αλλά ήταν ορθάνοιχτο σαν τα πόδια μιας γνωστής μου από την Αγριά, λέω "δε γαμιέται; Ας μπω να δω τί έχει απομείνει από τα ερείπια του Παρθενώνα"
Γιατί όλα κι όλα...έζησε μεγαλειώδεις στιγμές αυτός εδώ ο ιστότοπος, μεγέθους προεκλογικής συγκέντρωσης Αντρέα στα 80's, με τα carmina στη διαπασών και δε συμμαζεύεται.
Και με έπιασε μια νοσταλγία, που ήμουνα νια και γέρασες και αναρωτήθηκα πού να είναι άραγε όλος αυτός ο κόσμος, ο τότε.
Να ζει κανείς άραγε; Για κάποιους ξέρω.
Ο αγαπημένος μου Mahler πχ ήταν από τότε γραία αλλά είναι γερό κόκκαλο και αντέχει στο χρόνο σαν την Απόλυτη.
Ο Toy (είναι με πρόσκληση μόνο πλέον) είναι πλέον εκεί που έπρεπε να είναι.
H Dot έχει αφοσιωθεί αλλού και καλά κάνει.
Η Βαγγελιώ σέρνει το κορμί και τη μαδημένη καούκα της στο βόρβορο.
Και εκεί που σκέφτομαι να στείλω αίτηση για να πάω στη Χατζηβασιλείου μήπως και μάθω για κανέναν άλλο, ξαφνικά περνάει από το μυαλό μου μια σκέψη!!
Πού είναι η Κοντή;;;;
Τί να κάνει άραγε τώρα που το ΠΑ.ΣΟ.Κ έχει γίνει από κόμμα, πατσαβούρα για τα ζουμιά σε μπουρδέλο 5ης κατηγορίας;
Ε από εκείνη την ώρα αυτό ήταν!!
Θέλω να γυρίσει πίσω η Κοντή!!
Και για να μη νομίζετε οτι τρολάρω, ιδού!!
Η Μιρέλα μας άφησε χρόνους από το 2012 και ούτε που σκόρπισε η στάχτη της δεν ξέρω...
Μετά με πήρε το παράπονο και είπα να κάνω διεθνή καριέρα. Αλλά μετά τη Βανδή-μου είπαν-δεν υπάρχει άλλος χώρος για ελληνίδες στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό στερέωμα-μου είπαν...
Έψαξα για δισκογραφική στον Άρη αλλά κι εκεί τίποτα..
Κατέληξα μετά από πολλές περιπέτειες (που δεν είναι της παρούσης), μόνη, χαμένη και εγκαταλελειμμένη -sola, perduta, abandonata σα να λέμε- και στην έσχατη θέση να κάνω φωνητικά στη Μούσχουρη επειδή, λέει, μπορώ να μιμηθώ τρένο που φρενάρει και δένει ο ήχος με αυτόν της Νάνας...
(βάλτε μια από τις αποχαιρετιστήριες στο Ηρώδειο και θα με δείτε κάπου εκεί πίσω από το σκιάχτρο με τα ριχτά)
Λίγο από εδώ λοιπόν, λίγο από εκεί, λίγο η αφόρητη πλήξη που βιώνω τελευταία, μου θύμισε και ένας φίλος την ύπαρξη του blog που νόμιζα ότι το είχα κλείσει αλλά ήταν ορθάνοιχτο σαν τα πόδια μιας γνωστής μου από την Αγριά, λέω "δε γαμιέται; Ας μπω να δω τί έχει απομείνει από τα ερείπια του Παρθενώνα"
Γιατί όλα κι όλα...έζησε μεγαλειώδεις στιγμές αυτός εδώ ο ιστότοπος, μεγέθους προεκλογικής συγκέντρωσης Αντρέα στα 80's, με τα carmina στη διαπασών και δε συμμαζεύεται.
Και με έπιασε μια νοσταλγία, που ήμουνα νια και γέρασες και αναρωτήθηκα πού να είναι άραγε όλος αυτός ο κόσμος, ο τότε.
Να ζει κανείς άραγε; Για κάποιους ξέρω.
Ο αγαπημένος μου Mahler πχ ήταν από τότε γραία αλλά είναι γερό κόκκαλο και αντέχει στο χρόνο σαν την Απόλυτη.
Ο Toy (είναι με πρόσκληση μόνο πλέον) είναι πλέον εκεί που έπρεπε να είναι.
H Dot έχει αφοσιωθεί αλλού και καλά κάνει.
Η Βαγγελιώ σέρνει το κορμί και τη μαδημένη καούκα της στο βόρβορο.
Και εκεί που σκέφτομαι να στείλω αίτηση για να πάω στη Χατζηβασιλείου μήπως και μάθω για κανέναν άλλο, ξαφνικά περνάει από το μυαλό μου μια σκέψη!!
Πού είναι η Κοντή;;;;
Τί να κάνει άραγε τώρα που το ΠΑ.ΣΟ.Κ έχει γίνει από κόμμα, πατσαβούρα για τα ζουμιά σε μπουρδέλο 5ης κατηγορίας;
Ε από εκείνη την ώρα αυτό ήταν!!
Θέλω να γυρίσει πίσω η Κοντή!!
Και για να μη νομίζετε οτι τρολάρω, ιδού!!
1 σχόλιο:
Τα ύστερα του κόσμου. Soula ζείς?????
Δημοσίευση σχολίου