Νυχτερινός εφιάλτης

ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΜΟΥ!!!
Έζησα ένα δράμα χθές βράδυ!
Λόγω ονομαστικής εορτής εξαδέρφου είμαστε καλεσμένα όλα τα ξαδερφάκια σε βραδινή έξοδο.
Ντυνόμαστε, στηνόμαστε και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και...εδώ αρχίζει το δράμα.
Ο δείκτης της βενζίνης δεν πήγαινε παρακάτω και ψάχνω εναγωνίως να βρώ βενζινάδικο Σάββατο 12 και κάτι τη νύχτα.Κάνενας πούστης ανοιχτός πια;;Λέω ας ξεκινήσω για το μαγαζί και θα βρώ στο δρόμο.Βγαίνω Αθηνών-Λαμίας και κάπου κοντά στην έξοδο για Ιερά...μένω απο βενζίνη στη μέση της εθνικής!!! Αλάρμ και ξεκινάω με τα πόδια να πάω στο πλησιέστερο βενζινάδικο μαζί με τη μια ξαδέρφη.Και να περνάνε τα άλλα αυτοκίνητα και να κορνάρουν..μόνο "ποσο πάει η ώρα" δε σταμάτησαν να ρωτήσουν!
Αφού τα έχουμε καταφέρει και έχουμε πλέον καύσιμα, ξαναξεκινάμε.Προς τα πού όμως;
-"Δεν έχω ξαναπάει Μπουρνάζι" λέω "δεν ξέρω το δρόμο".
Με τα πολλά...χαθήκαμε -Ω ναι- και βρεθήκαμε σε κάτι ερημιές στους Αγίους Αναργύρους.Ψυχή ζώσα δεν υπήρχε! Ρωτάω έναν και μοναδικό περαστικό και μου δίνει την κορυφαία απάντηση:
-"εντώ Καλκιντόνι.Απο εκεί είναι η Πειραιάς..."
No comments...
Ευτυχώς βρίσκουμε έναν καλό άνθρωπο και μας δείχνει το δρόμο.

Επιτέλους ΦΤΑΣΑΜΕ!Στην πλατεία Μπουρναζίου να γίνεται της Μιρέλας!! Πάρκινγκ;; Ναι..το αντιπαρέρχομαι..και συνεχίζω.
Έλα!Φάρδος!Βρήκα θέση( σε πεζοδρόμιο εννοείται) Και ξεκινάμε ποδαράτοι για την πλατεία.Φτάνοντας, τηλεφωνώ στον ξάδερφό μου να μου πει πού είναι το μαγαζί.
-"Πού είστε;"
-"Στο Μπουρνάζι" απαντώ το αφελές πλάσμα.Και ακούω απο το κινητό:
-"Μα το μαγαζί δεν είναι στο Μπουρνάζι"!!!! *OH-MY-GOD*
Ψυχραιμία, λέω να δούμε τι θα κάνουμε.Ρώτάω την ξαδέρφη μου
-"Δε μου είπες μωρή οτι το μαγαζί είναι εδώ;".
-"Ναι" μου απαντάει με απόλυτη φυσικότητα...
Βράζω απο το θυμό.
-"Λοιπόν.Πάρτε ταξί και πηγαίνετε.Εγώ δεν έρχομαι!'Ετσι κι αλλιώς τα Dolce παπούτσια μου θα λιώσουν αν πατήσω το πόδι μου στο club Anaktoro!"(οποία κατάπτωσις)
Μετά τον απαραίτητο καυγά, μπαίνουν σε ταξί και φεύγουν.
ΟΜΩΣ..Δευτερόλεπτα αργότερα συνειδητοποιώ οτι το κλειδί του αυτοκινήτου και το πορτοφόλι μου βρίσκονται μέσα στην τσάντα της ξαδέρφης μου!!!
Κάνω να πάρω τηλέφωνο να της πώ να γυρίσει πίσω ΑΛΛΑ έχει ξεχάσει το κινητό της σπίτι! Παίρνω τη φίλη που ήταν μαζί μας ΑΛΛΑ έχει αλλάξει αριθμό!!
Με το μαλλί όρθιο απο τα νεύρα αρχίζω να παίρνω κόσμο (τηλέφωνο εννοείται) να επικοινωνήσει τέλος πάντων κάποιος μαζί τους να μου φέρουν τα πράγματα μου. Με τα πολλά αφού καταφέρνω να μιλήσω με τον εορτάζοντα ξάδερφο, μου λέει
-"Εεε τώρα μόλις φτάσανε"
-"Κι εγώ τι θα κάνω;;Δεν έχω φράγκο πάνω μου όυτε κλειδί για το αμάξι, ούτε καν κλειδιά του σπιτιού(βρίσκονται μέσα στο αμάξι)"
-"Πάρ'τη να συνεννοηθείτε" *δίνει το κινητό στη ξαδέρφη μου*
-"Έλα.Έχεις τα κλειδιά και τα λεφτά μου"
-"Και τί θες να κάνω τώρα δηλαδή;Δε φτάνει που μας παράτησες να πάρουμε ταξί,ζητάς και τα ρέστα;"
-"Δηλαδή ΤΙ να κάνω; Να πάω σπίτι με τα πόδια;"
-"Πάρε ταξί, έλα εδώ να στα δώσω.Θα περιμένω απ'έξω"
Φυσικά και δεν περίμενε η γουρούνα!

Άντε να δούμε...
Ο απροσδιορίστου εθνικότητας ταξιτζής δεν ήξερε πού του έλεγα να με πάει.Τέλος πάντων το βρίσκουμε.Παίρνω τα πράγματά μου, δίνω μια μούτζα, ξαναμπαίνω στο ταξί και πίσω πάλι..Επιτέλους τέλος!!

Και όλα αυτά γιατί;; Γι'αυτό.Πρίν 3-4 μέρες είμαι στο αυτοκίνητο έξω απο τη Μεγάλη Βρετανια και περιμένω να ανάψει πράσινο. Γυρνάω το κεφάλι και δίπλα μου ακριβώς στο πεζοδρόμιο στέκεται ο Επίτιμος(ο νονός μου ο Μητσοτάκης καλέ)!! Ε,περιττό να πώ οτι απο εκέινη τη μέρα όλα μου πάνε κατα διαόλου!!
Να θυμηθώ να πώ στη γιαγιά μου να "κλείσει" τον παπα-Χρυσόστομο για ένα σπέσιαλ ξορκισμό!!

Και κλείνοντας θέλω να ρωτήσω μια απορία που μου γεννήθηκε στη διάρκεια της περιπλάνησης μου στη νυχτερινή Αθήνα : Ο Κουτρούλης έκανε πολιτικό ή θρησκευτικό γάμο;;