Μάνα Κουράγιο 2 - Η εκδίκηση

..Κάποιες μέρες μετά το ατυχές συμβάν με τη Σούλα και τη μητέρα της, σε ένα διάδρομο νοσοκομείου...

-Ο Διγενής ψυχορραγεί κι η γής τονε τρομάσσει...
-Μπα που να σκάσεις γρουσούζα!
-Ε,αφού ψυχορραγεί τί να πώ;;
-Ποιός μωρή βλαμμένη;
-Μα η μητέρα σου Σούλα μου.
-Απο τί βρε ζώον; Απο τη θλάση στο δάχτυλο;
-Μην πιστεύεις τους γιατρούς. Ψέμματα σου λένε. Το βλέπω ολοκάθαρα. Η γυναίκα πεθαίνει.
-Φτου φτου φτου φτου. Θεός φυλάξοι.
-Μα όχι! Επιμένω. Ψυχορραγεί!
-Μήπως εκτός απο αγγλική φιλολογία έχεις τελειώσει και ιατρική; Η κακία θα σε φάει..Δρακουμέλ!!
-Σου λέω μια λέξη και να τη θυμάσαι: ΚΑΡΚΙΝΟΣ και μάλιστα μεταστατικός και καλπάζων!
-Βούλωσε το επιτέλους!
-Δε με πιστέυεις; Πήγαινε και δες μόνη σου. Τα μάτια της είναι θολά και τα βράγχιά της δεν έχουν ζωηρό κόκκινο χρώμα!
-Και τί είναι η μάνα μου μωρή; Κουτσομούρα; Κάτσε εδώ που είσαι. Πετάγομαι μέχρι το ψυχιατρικό να φέρω κάποιον να σε δεί.
-Καλά.Θα μπώ μέσα μόλις τελειώσει το επισκεπτήριο ο γιατρός να κάνω παρέα στους αρρώστους.

Στο μεταξύ μέσα στο θάλαμο...

-ΑΔΕΡΦΗΗΗ!
-Παρακαλώ..
-Οχί εσένα κύρ Παναγιώτη. Τη νοσοκόμα..
-Μα πού είναι και αυτή η απέναντι; Σηκώθηκε άρρωστη γυναίκα και πήγε στο κυλικείο και μας άφησε αμανάτι και τον πεθερό της.
-Αναίσθητες Φεβρωνία μου! Είναι νομίζεις όλες σαν εμάς που έχομε τα πεθερικά σα μάνα και πατέρα;
-Κυρα-Ντία μου, κάνε μου μια χάρη.
Φωνάξε την κόρη σου να πάρει τον γέροντα έξω. Μου έχει ταράξει τα νέυρα!
-ΣΟΥΛΑΑΑ..

ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η Μιρέλα

-Στα όρη στ'άγρια βουνά...
-Φωνάξατε κυρία Ντία; Η Σούλα θα έρθει σε λίγο.Πείτε μου εμένα τί θέτε.
-Τίποτα καλή μου.Να κάθισε εδώ σιμά μου να μου κανεις παρέα.
-Τί νέα λοιπόν;
-Όπως τα ξέρεις μωρέ.Μου είπες μια μαλακία στο τηλέφωνο, ταβλιάστηκα και να'μαστε..
-Ε,περασμένα ξεχασμένα...
-Ναι.Έλα να πιούμε κάτι να το γιορτάσομε. Πιάσε εκείνο εκεί το μπουκαλάκι απο το κομοδίνο...Αϊ γειά μας..
-Εις υγείαν..
-Άσπρο πάτο...
-Κάλε.. Αυτό μου καίει τα σωθικά.Δεν είναι τσίπουρο;
-Όχι ηλίθια! Αγιασμός είναι!! Μπουχαχαχαχα!
-ΜΕ ΚΑΙΕΙ!!! Βρώμα θα πεθάνεις!
-Άφησέ με..με πνίγεις..

την ώρα εκείνη μπαίνει η Σούλα με δύο νοσοκόμους του ψυχιατρικού που βλέπουν τη Μιρέλα εν εξάλλω..


-Αυτή είναι! Μαζεύτε την...Όχι αυτή ρε κρετίνε. Αυτή είναι η μάνα μου. Την άλλη που βγάζει καπνούς πιάστε!
..............
-Αχ κόρη μου..είδα το Χάρο με τα μάτια μου..
-Στην κυριολεξία!
-Ευτυχώς τη δέσανε και δε θα την ξαναϊδούμε.
-Ναί. Και το καλύτερο απ'όλα..; Θα μείνω μόνη μου στο blog και θα το κάνω ότι θέλω...!!
-Μπράβο κόρη μου! Είσαι άξιο τέκνο της Καρδίτσας.