H Σελίδα 123

-Μετά την πρόσκληση του καλού μας Strahd, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε κι εμείς στο νέο αυτό blogοπαίχνιδο..
-Μωρή γαϊδάρα! Και ο P.O.V of a G μας κάλεσε!
-..με τους παρακάτω περίεργους κανόνες (και ο Mahler μας κάλεσε, τώρα που το λες):
(-Τί λέει μαρή η σαλεμένη;Πού το'δε γραμμένο;)

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123
[αν είναι μικρό (μακρυά απο μας τα μικρά..) παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες(ή τουλάχιστον 18 εκατοστά)]
3. (σα δε ντρέπεσαι) βρίσκουμε την 5η πρόταση
4. (είμαι size queen εγώ φταίω;) αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη
5. βρίσκουμε άλλα πέντε χαιβάνια να τους πασάρουμε το παιχνίδι...όπως ο Strahd διάλεξε εμάς τις δύο, δηλαδή!
6.Είσαι αγενής!
7.Κι εσύ ιθαγενής!
8.Άντζελα;
9.Όχι.δικό μου.

Mirela:

H δική μου επιλογή ήταν απλή και συνάμα διαφορετική, αφού στο δωμάτιό μου και ειδικότερα εδώ δίπλα στο pc κυριαρχούν όχι τα απλά books, αλλά τα comic books! To πιο κοντινό σε μένα απ'όλα ήταν ο πέμπτος τόμος του "Strangers In Paradise" του Terry Moore. Και Ω! Τι βολικό! Η σελίδα 123 περιλαμβάνει μόνο έναν πίνακα της πρωταγωνίστριας και ένα ποίημα που έγραψε γι αυτόν, το "Deadgirl"! Οι στίχοι 5-8 είναι οι παρακάτω...

"Leah's kiss was gravestone cold,
Her breath a frost upon the soul.
Leah's eyes could see the dead
In living men and lover's beds."

Soula: Τα πιο κοντινά μου βιβλία είναι όλα άστα να πάνε..
Και για να μην γράψω τίποτα ακαταλαβίστικα απο
Fondamenti di Glottodidattica, Storia Letteraria κλπ κατέληξα σε κάτι
πιο..όχι εύπεπτο...ούτε ανάλαφρο το λες..Τέλος πάντων πιο οικείο στο κοινό.

[...]erano ignudi e stimolati molto da mosconi e da vespe che eran ivi.
Elle rigavan lor di sangue il volto,che,mischiato di lagrime,
a' lor piedi da fastidiosi vermi era ricolto[...]

[...]ήταν γυμνοί και τους τσιμπούσαν πάρα πολύ αλογόμυγες και σφήκες που βρίσκονταν εκεί.
Αυτές πότιζαν τα πρόσωπά τους με αίμα, που αναμεμειγμένο με δάκρυα,
(κυλώντας ως) στα πόδια τους, το ρουφούσαν αχόρταγα σκουλίκια[...]

Dante Alighieri - La Divina Commedia
Inferno,Canto III

Τί χαρούμενο κείμενο...
Να το διαβάζεις αυτό βράδυ για να πας να δώσεις μάθημα και άντε να σε πιάσει
ύπνος μετά.Και αυτό δεν είναι τίποτα.
Στο άσμα 32 ο Conte Ugolino ροκανίζει το κεφάλι του αρχιεπισκόπου Ruggieri
(πρόγονος της Κάρμεν Ρουγγέρη θα ήταν αυτός αρα καλά του έκανε)
και στο κέντρο της Κόλασης ο Εωσφόρος έχει στο στόμα του τον ξεπετσιασμένο Ιούδα και τον μασάει με δόντια που μοιάζουν με γουδοχέρια...
Αυτό θα γινόταν τέλεια ταινία τρόμου.Όχι αυτές οι βλακείες που μας πασσάρουν..

PS: Ας το συνεχίσει όποιος δε βαριέται.(Αν έμεινε κανείς)