Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Ο κόσμος αυτός δεν είναι για μένα.



Βαρέθηκα ότι κάνω να αποδεικνύεται μάταιο.
Κουράστηκα να παλεύω για να κερδίσω την αγάπη και το σεβασμό που ξέρω οτι μου αξίζει.
Βαρέθηκα να πρέπει να κινήσω Γη και Ουρανό για να δω όλους τους φίλους μου, όπως παλία...
Πανικοβλήθηκα στην ιδέα οτι για το υπόλοιπο της ζωής μου, θα πρέπει να γίνομαι σκλαβάκι όλη την ημέρα για 4-5 ώρες πραγματικής ζωής ανα ημέρα.
Δεν αντέχω πιά να με κοροιδεύουν κατάμουτρα. Δεν αντέχω να κοροιδεύω τον ΕΑΥΤΟ μου κατάμουτρα, πιστεύοντας όπως πάντα στην "καλή θέληση" του συνανθρώπου μου.
Δεν αντέχω να ντρέπεται κανείς για μένα.
Να βάζουν το πρώτο ωραίο μουτράκι που θα εμφανιστεί πιό πάνω απο μένα.
Με κούρασε η ματαιοδοξία αυτού του κόσμου.
Η ανούσια αλληλουχία δουλειάς, εξόδου, δουλειάς, εξόδου, η μεγάλη αναμονή για Παρασκευή-Σάββατο όπου γίνονται και τα "μεγάλα events" της εβδομάδος, μόνο και μόνο για να περάσουν στο ντούκου και να έχουμε άλλη μια βδομάδα ανουσιότητας.
Βαρέθηκα να βλέπω τον κόσμο γύρω μου να συμπεριφέρεται όσο πιο cliche μπορεί.
Ξέρω ήδη οτι τα όνειρά μου δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Jesus, το ήξερα χρόνια πριν και είχα αντιδράσει αναλόγως, πως γίνεται στα 21 μου να ήμουν πιο σοφός άνθρωπος απο τώρα?
Kάθε λεπτό που περνάει, κάποιος στον κόσμο με προδίδει, σκέφτεται απαξιωτικά πράγματα για μένα, ή ακόμα χειρότερα...δε με σκέφτεται, παρά μόνο σαν μια μικρή ιδέα στο πίσω μέρος του μυαλού του. Κι αυτό όταν εγώ κάθε άλλο παρα αμοιβαία λειτουργώ.
Γιατί η καρδιά μου βγαίνει πάντα ψεύτρα?

Εσείς πως μπορείτε και το κάνετε?
Τι λέτε στον εαυτό σας και τον πείθετε οτι αξίζει να σηκωθείς απο το κρεββάτι σου για άλλη μια μέρα, να παλέψεις για να βγάλεις λεφτά, να ζήσεις, να δεις αυτούς που αγαπάς, να ΒΡΕΙΣ κάποιον που θα νιώθει για σένα πράγματα μαγικά?
Πως βγάζουν όλα αυτά νόημα, όταν κάθε πράγμα για το οποίο σηκώνεσαι το πρωί χάνεται ένα-ενα, σαν να μην υπήρξε ποτέ?

Ο κόσμος αυτός δεν είναι για μένα. Κατα λάθος με έφεραν εδώ... δεν ταιριάζω, δεν καταλαβαίνω πως σκέφτονται οι άλλοι, δεν κατανοώ τι ακριβώς καλύτερο μπορώ να βρω στο μέλλον ωστέ να περιμένω γι αυτό... Δε μπορώ να φτύνω αίμα για να κερδίσω πράγματα που πιθανότατα δεν θα δω ποτέ... Το λαμπρό μέλλον που με περιμένει είναι ένα πλέγμα ματαιότητας, απογοήτευσης και εγωισμού, και δεν είναι κάτι που μπορώ να πω οτι βιάζομαι να συναντήσω.

Τελικά η πιο σοφή απόφασή μου ήταν αυτή που έκανα πριν απο λίγα χρόνια. Όταν μπήκα στο νερό έχοντας αποφασίσει να μην ξαναβγώ. Έχοντας αποφασίσει να δεχτώ τη θάλασσα στα πνευμόνια μου, κι εκείνη να με δεχτεί στην κρύα, τρυφερή αγκαλιά της... για πάντα.

Κάθε χρόνος που πέρασε απο τότε, ήταν δανεικός απο τη ζωή κάποιου άλλου, σαν μια διαρκής απόδειξη. Οτι τη μέρα εκείνη στάθηκα άτυχη.

Οτί το κρύο που νιώθω στην ψυχή μου απο τότε, είναι μια υπενθύμιση... οτι η κρύα αγκαλιά της θάλασσας με περιμένει, κι οτι μόνο εκεί θα βρω την ζεστασιά που προσμένω.

15 σχόλια:

mahler76 είπε...

Μην ξαναγράψει τέτοιες μαλακίες γιατί θα έρθω εκεί και θα σε γαμήσω μέχρι να ασπρίσεις και ξέρεις πως δεν τα συνηθίζω αυτά.

Άσε τις θάλασσες και τις μαλακίες και κοίτα να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Κάποιες αποφάσεις είναι οδυνηρές το κατανοώ, άλλα πρέπει να παρθούν.

Όμως δεν δέχομαι, ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΜΩΡΗ ΚΑΡΙΟΛΑ τέτοια απαισιοδοξία από ένα παιδί που τώρα αρχίζει τη ζωή του.

Hfaistiwnas είπε...

Μιρέλα μου, εν ολίγοις θα συμφωνήσω με το Μάλερ αλλά όχι με τα ίδια λόγια. Το πρωί και κάθε πρωί σηκώνεσαι για σένα πρώτα απ' όλα! Εσύ να είσαι καλά και όλα τα άλλα πίσω! Ακούς; Γίνε λίγο εγωίστρια! Δεν είναι εύκολα τα πράγματα στη ζή, αλίμονό μας αν τα βάζουμε κάτω..

mahler76 είπε...

@Hfaistiwnas
Δεν είμαι κακός, ούτε τα γράφω έτσι για να γίνει τζέρτζελο. Απλά ξέρω τι συμβαίνει γιαυτό τα χώνω.

Γιατί δεν έχει κανένα λόγο να σκέφτεται έτσι. Όλα δεν μας έρχονται όπως θέλουμε, και κάποια πράγματα ιδικά ακόμα περισσότερο. Όμως θέλει απλά θάρρος και δύναμη και να σηκώνεσαι επάνω όταν πέφτεις και να ζητάς και βοήθεια δεν είναι κακό.

Άλλα όχι να εγκαταλείπεις έτσι.

Ανώνυμος είπε...

Φίλτατη,

αυτός ο κόσμος είναι απλά ΚΑΙ για σένα. Once you deal with that, θα σταματήσεις να περιμένεις πολλά από τους ανθρώπους και θα τα περνάς καλύτερα, πίστεψέ με. Ιδίως αν ξεκινάς τώρα, όπως λέει ο Mahler.

love your blog
take care

one amazed reader

One Big DJ είπε...

Θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο. Μην αφήνεις τίποτε να σε παρασέρνει. Τώρα αρχίζει η ζωή σου και αν δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλεις πάλεψε με νύχια και με δόντια να το φτάσεις εκεί που θέλεις και άσε αυτό το κείμενο να γίνει η κινητήριος δύναμη που θα σε πάει εκεί.

KitsosMitsos είπε...

Σε όλους μας τυχαίνει μια μέρα να σηκωθούμε και να κάνουμε τέτοιες σκέψεις. Το θέμα είναι ότι βρίσκουμε και τρόπους να τους ξεπερνάμε. Ε;
Μια αγκαλιά, ένα χάδι, μια καλή κουβέντα, ένα χαμόγελο. Αρκούν για να μας κάνουν να συνεχίσουμε.
Καλησπέρα.

Psofofeggaro είπε...

En meri ksero ti pernas kai simpasxo. Exeis dikio den einai katholou efkolo na to kaneis, alla an papseis na to kaneis kai ta paratiseis tote paei. Nai, den pragmatopoiountai ola ta oneira mas, alla pou ksereis, mia efkeria mporei na se perimenei stin gonia.
Prepei na kaneis kouragio kai ipomoni, mexri auto na perasei, giati tha perasei, PANTA pernaei kai meta tha koitas piso sou kai tha melagxoleis gia osa perases kai tha niotheis iperifaneia gia to kouragio pou edikses kai to kseperases.

Oso gia to allo, kaneis lathos. Tin imera ekeini eisoun ena tixero atomo kai kathe xronos pou perase apo tote itan kerdismenos sto epakro.
O thanatos den periexei zestasia, den periexei parigoria, den periexei tipota. Einai to apolito tipota. Oxi egnies, oxi ponos, oxi pithani xara i agapi,tipota.

ProFyLaKtiKo είπε...

αν και γενικά καλύφθηκα με τους προηγούμενους, να πω πως μην ψάχνεις δικαιολογία στο γιατί να ξυπνάς κάθε πρωί για να δουλέψεις ή να κάνεις κάτι που σου φαίνεται μάταιο..

το θέμα είναι να νιώσεις ότι κάνεις κάτι χρήσιμο, κάτι για σένα, κάτι που σε γεμίζει :)

so lets go for it!

georgethebeast είπε...

jekiname tin antiviosi!!!

kathe proi kommena ta proina
tha vlepeis 1 ora south park kai ligo gossip girl

stin sinexeia tha diavazeis mono ma mono oti arlekin iparxei ston planiti kai tha matheis apejo kathe sinonimo tis lejis peos

to mesimeri tha vlepeis se ateleioti loupa army of lovers kai aqua

kata to apogioma kommena ta super star kai ajizei na to deis
mono video apo puffy and yumi kai eidika to ost sto teen titans go

to vradi tha jekinas marathonio beverly hills kai models inc(opou sigoura ekei jereis oti kopike giati itan mia aidia!)

prin koimitheis tha les 3 fores mprosta ston kathrepti to asma tis middler i am beatiful kai meta tha les poioi anthropoi tha thes na pethanoun mprosta sou me parallili ektojeysi ton mation tous

ayta apo mena

(kale mia xara einai to paidi i ilikia ta exei!!!)

ethanandthecity είπε...

Ρε συ δεν πιστεύω στα μάτια μου. Σε καταλαβαίνω μεν και δυστυχώς έτσι όπως έχει καταντήσει η ζωή μας να τρέχουμε σαν τους τρελούς και να λειτουργούμε διεκπεραιωτικά μέχρι να έρθει ένα ακόμα Σαββατοκύριακο, πανεύκολα χάνεται η μπάλα. Ωστόσο η αυτολύπηση ποτέ δεν έλυσε τα προβλήματα, πόσο μάλλον όταν είναι αδικαιολόγητη :-)
Μετέτρεψε την αγανάκτηση που νιώθεις σε δημιουργικότητα και όλα θα αλλάξουν. Ο

Είδωλο είπε...

Μπηκαμε σε λαθος μπλογκ?

Hello is anybody there?

Psofofeggaro είπε...

Niotheis katholou kalitera simera?

Gi Gaga Kouni Beli είπε...

Τι εγινε Μιρελάκι; Εχουμε τις μαυρες μας; Μη σκας για τιποτα. Γαμησε τους ολους!

Nagini είπε...

Άντε πηδήξου ρε Μιρέλα... Έχω πλαντάξει στο κλάμα εδωπέρα, ήμουν που ήμουν με απόκανες.. Στα κομμάτια πια..

Σε νιώθω.

Ανώνυμος είπε...

ΧελΟουυυυυ;!