Επιφοίτηση

1/12/2008, 12.40 (τη fake ώρα ανάρτησης παρακάτω την έβαλα για να μην καπακώσω της Σούλας το ποστ)...

Είπα να κάνω μια μικρή ανάρτηση για να μην ανησυχείτε όλοι, μιας και δεν έχω ιντερνετ αυτές τις μέρες για να επιβεβαιώσω αν ζω ή αν πέθανα...

Σήμερα μου ήρθε τρελλή φλασιά να αλλάξω τη ζωή μου.

Ξύπνησα όπως πάντα στις 7 και σιγά σιγά ξεκίνησα για τη δουλειά, με την προοπτική όπως πάντα οτι θα επιστρέψω πτώμα στο σπίτι στις 7 το απόγευμα, μετά απο εξαντλητικό 8ωρο 9 με 5 και άλλες 3 ώρες το πήγαινε-έλα στους δρόμους της Αθήνας...

Και λίγο πριν φτάσω στη δουλειά, παίρνω την τελευταία απο τις 4 συγκοινωνίες που αλλάζω για να πάω δουλειά και με πίκρα συνηδητοποιώ οτι...πήρα λάθος λεωφορείο!
Και μάλιστα το express, που η επόμενη στάση του ήταν δυό δήμους πιο κάτω απο εκει που ήθελα να πάω!

Και τώρα τι κάνω? Σκέφτομαι. Να πάω πάλι καθυστερημένη και να μου την πουν....?

Ε, τότε, ανάμεσα στη φλέβα που πήγαινε να ανατιναχτεί στον εγκέφαλό μου και τον επεικείμενο πανικό και μιζέρια, μου ήρθε η επιφοίτηση.
ΓΑΜΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!!!
Παίρνω τηλ το αφεντικό και το παίζω άρρωστη κι οτι είμαι στο δρόμο για το ΙΚΑ... τι πονοκεφάλους και αναγούλες επικαλέστηκα, θα τρόμαξε, θα νόμισε οτι έχω καμιά εξωτική ασθένεια η γυναίκα!

Μετά πέρασα στην απέναντι μεριά της λεωφόρου και χάζεψα την παραλία εκεί προς Φλοίσβο μεριά. Είδα τα νερά να με καλούν μέσα τους....
Κοίταξα τη θάλασσα και της είπα "τα λέμε εν καιρώ εμείς!"

Στο καπάκι αποφάσισα να γεμίσω τη μέρα μου με άλλα, πιο ευχάριστα πράγματα, όπως να εξερευνήσω τις εναλλακτικές μου προοπτικές. Δε σκοπεύω να μείνω για πολύ ακόμα σε αυτή την κωλοδουλειά! Σκοπεύω να αρχίσω ιδιαίτερα, πάει, τα 8ωρα δεν είναι για μένα, δεν ξέρω πως τα αντέχουν πολλοί απο σας!
Πήγα σε μερικά καλά βιβλιοπωλεία και εξέτασα όοολα τα βιβλιά διδακτικής ύλης και σημείωσα ποια μου αρέσουν. Σε λίγο θα περάσω κι απο το παλιό μου φροντιστήριο να ρωτήσω για pointers για το πως θα ξεκινήσω τη δουλειά στο καθηγητικό κουρμπέτι.
Πέρασα να δω και μια καλή μου φίλη που έχω να δω καιρό, και πήγα και για ένα σύντομο shopping therapy! Και η ώρα είναι 12.30 ακόμα κι έχω όλη τη μέρα μπροστά μου! Τι καλά!

Αν έμαθα κάτι νωρίς το πρωί, είναι οτι σπάνια μπορείς να έχεις ακριβώς αυτό που θέλεις...κι αν το αποκτήσεις, θα θελήσεις κι άλλα κι ακόμα περισσότερα, και αναπόφεκτα θα φτάσεις στο σημείο που δε θα μπορείς να έχεις άλλα.
Το τραγικό τελικά όμως δεν είναι να θες κάτι και να μην το έχεις, αλλά να μην θες αυτό που ήδη έχεις, κι αντί να κάνεις κάτι γι αυτό...να συμβιβάζεσαι! Αυτό το καλοκαίρι κατάφερα με το έτσι θέλω να αποφύγω κάτι θεωρητικά αναπόφεκτο για όλους, κι έτσι έσωσα ένα χρόνο απο τη ζωή μου! Άρα... μπορώ άνετα να το ξανακάνω! Τέλος τα ψέματα! Αυτό που θέλω θα το παίρνω, και σε όποιον δεν αρέσει ας πρόσεχε!!!
Ε λοιπόν, τον πούλο, δε σου πουλάω άλλο την ψυχή μου, ηλίθιο 8ωρο των 800 ευρώ!!!
Θα βρω μπόλικα σκασμένα να τους μάθω ξένες γλώσσες, και θα είναι και δίπλα στο σπίτι μου, και θα βγάζω και τα διπλά, οπότε up yours!

Και don't worry για μένα guys, δε θα πάω να πεθάνω ακόμα, τουλάχιστον όχι πριν εξαντλήσω όλες τις εναλλακτικές... υπολογίζω οτι έχω 5 με 6 χρόνια ακόμη. :)



P.S. Μία απ'αυτές τις μέρες ξεκινάει μια νέα ιστορία μυστηρίου που θα ολοκληρωθεί σε 2-3 συνέχεις, η "Συμπόνοια". Όσο για νέα επεισόδια Miss Kitty Diamond, πρήξτε τη Soula να ολοκληρώσει αυτό που κάθεται και γράφει δυό μήνες τώρα... πρέπει να είναι το "Όσα Παίρνει ο Άνεμος" των blog stories...!!!