Ο επιθεωρητής Αλεξάνδρου είχε πολλά χρόνια εμπειρίας στο Αστυνομικό Σώμα, αλλά δεν είχε ξαναδεί ποτέ παρόμοια περίπτωση υπόπτου.
Ο ψυχαναλυτής Μιχάλης Δανιήλ ήταν ο μοναδικός ύποπτος της Αστυνομίας για τους μυστηριώδεις φόνους για τον ένα και μοναδικό λόγο οτι ήταν και ο μοναδικός συνδετικός τους κρίκος: και τα δύο θύματα ήταν ασθενείς του.
Παρ'όλα αυτά, κι ενώ είχε έρθει στο γραφείο του Αλεξάνδρου για "λίγες τυπικές ερωτήσεις", δεν ψάρωσε καθόλου όταν οι λίγες ερωτήσεις εξελίχθηκαν σε πλήρη ανάκριση, απαντούσε στα πάντα με χαρακτηριστική ψυχραιμία και παρόλο που θα μπορούσε να αρνηθεί να απαντήσει σε περαιτέρω ερωτήσεις χωρίς την παρουσία δικηγόρου, προτίμησε με ευχαρίστηση να μιλήσει ολομόναχος και ανοιχτά.
"Κύριε Δανιήλ," του είπε στο τέλος ο Αλεξάνδρου, μη μπορώντας να τον πιάσει απο πουθενά αλλού,"ξέρουμε πολύ καλά και εγώ και εσείς οτι η αναμειξή σας σε αυτή την υπόθεση δεν είναι τυχαία... είστε το μόνο άτομο που γνώριζε και τα δύο θύματα και ήταν σε θέση να γνωρίζει τις πιό βαθιές τους σκέψεις. Και τώρα, και οι δύο άντρες είναι νεκροί, και μάλιστα με τρόπο που αντικατοπτρίζει τις σκέψεις τους αυτές. Αυτό τι άλλο μπορεί να σημαίνει, πέρα απο το οτι εσέις είστε ο δολοφόνος;"
"Δεν ξέρω..." απάντησε ο Δανιήλ με ένα ψυχρό χαμόγελο, "...ίσως οτι είμαι απλά το επόμενο θύμα;"
Ο Αλεξάνδρου απλά κοίταξε το κρυπτικό χαμόγελο του Δανιήλ και ένιωσε το αίμα στο κεφάλι του να βράζει. Ο Δανιήλ ήταν σχετικά νέος, ψηλός και με ντελικάτα, σχεδόν γυναικεία χαρακτηριστικά, κι όμως μέσα σε όλα αυτά υπέβοσκε μια ώριμη και συγκροτημένη γοητεία. Έδειχνε άνθρωπος που ήξερε ακριβώς τι να κάνει και τι να πει για να πάρει αυτό που θέλει. Το ντύσιμό του έδειχνε οτι τα χρήματα δεν του έλειπαν, ο χαρακτήρας του έμοιαζε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου