Θα Έκανα Τα Πάντα Για Σένα (2/3)

Το δεύτερο μέρος καθυστέρησε, αλλά επιτέλους ανέβηκε! Αν θέλετε να φρεσκαρετε τη μνήμη σας, ξαναρίχτε μια ματιά στο πρώτο μέρος...


5 XΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

O Αργύρης βγήκε αιμόφυρτος απο το σπίτι του Στεφανου χωρίς να κοιτάξει πίσω του.
Aν κοίταζε πίσω του, θα ήταν σαν να βλέπει τη ζωή του την ίδια να έχει γίνει συντρίμμια, και αυτό δεν ήθελε να το συνειδητοποιήσει ακόμα...

Ο Στέφανος τον είχε καλέσει άρον άρον στο σπίτι του δίπλα στη θάλασσα... ακούστηκε σαν να ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου...αν ήξερε οτι επρόκειτο για τον δικό του θάνατο, δεν θα πήγαινε ποτέ.

Παρόλο που υποψιάστηκε οτι η κίνηση αυτή του Στέφανου ίσως είχε να κάνει με το φιλί που έδωσε στον Κωστή τις προάλλες, ο Αργύρης δεν φαντάστηκε οτι ο Στέφανος θα είχε κακές προθέσεις. Διαψεύστηκε σφοδρα όταν με το "καλημέρα" ο Στέφανος τον άρπαξε απο τα μούτρα...τον κατηγόρησε για πολλά πράγματα, με ένα μίσος που δεν είχε ξαναδείξει. Ο Αργύρης προσπάθησε να τον κατευνάσει αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

"Ρε βρωμιάρη μας κορόιδευες τόσο καιρό; Ήθελες να μας πηδήξεις; Και μας το'παιζες φίλος...!" θυμόταν να του είχε πει.

"Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου" ο Αργύρης ενστικτωδώς αμύνθηκε με ειρωνία, κι ας ήξερε οτι δεν τον πολυπαίρνει. "Ποιός σου είπε οτι ήθελα να πηδήξω κι εσένα;"

Φυσικά αυτό προκάλεσε μονάχα την οργή του Στέφανου. "Ο Κωστής δεν είναι για τα μούτρα σου!" φώναζε ενώ άρχισε να τον χτυπά. Ακόμα κι όταν έπεσε στο πάτωμα, ο έξαλλος πρώην φίλος του συνέχιζε να τον κλωτσάει. Ο Αργύρης δεν είχε ξαναδεί ποτέ αυτή την πλευρά του Στέφανου... υπέμεινε τα χτυπήματα σε μια κατάσταση μεταξύ σοκ και μοιρολατρίας... νόμιζε οτι θα πεθάνει...ίσως και να το ήλπιζε κρυφά. Είχε μόλις χάσει κάθε ελπίδα για τον έρωτα του ενός φίλου του, και εκείνη τη στιγμή τον ξέγραφε με βίαιο τρόπο ο άλλος του φίλος...το αν θα ζήσει ή θα πεθάνει εκείνη τη στιγμή δεν του φάνηκε και ιδιαίτερα σημαντικό.

Τη στιγμή που το σκέφτηκε αυτό, ένιωσε οτι δεν τον νοιάζει τίποτε πλέον. Και απο μέσα του ξεχύθηκε μια μηδενιστική δύναμη, μια οργή για τη χάρη της οργής, και ξέσπασε. Άρπαξε το πόδι του Στέφανου και το τράβηξε, κάνοντάς τον να πέσει με δύναμη πάνω στο γυάλινο τραπέζι. Χωρίς να δει αν ο Στέφανος χτύπησε άσχημα ή συνεχίζει να τον κυνηγάει, ο Αργύρης έτρεξε μακριά του, άνοιξε την εξώπορτα και συνέχισε να τρέχει...

*******************************************************
ΤΩΡΑ

H Oυρανία γύρισε κουρασμένη στο σπίτι μετά τη δουλειά. Φτάνοντας στην εξώπορτά της, βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με μια γνωστή φιγούρα απο το παρελθόν του Κωστή...τον Στέφανο. Έδειχνε πολύ αναστατωμένος και, ίσως απο φόβο, προτίμησε να μην του μιλήσει. Ομως, όπως διασταυρώθηκαν οι δρόμοι τους, εκείνος την κοίταξε και μάλλον μάντεψε οτι ήταν η κοπέλα του Κωστή. Το βλέμμα του μαλάκωσε και μετά χάθηκε στο τέλος του διαδρόμου.

Χωρίς να χάσει χρόνο, η Ουρανία μπήκε στο διαμέρισμα και βρήκε τον Κωστή σε έξαλλη κατάσταση, με δάκρυα θυμού να τρέχουν στο προσωπό του.

"Καταλαβαίνεις τι ήθελε τώρα?" της απευθύνθηκε σαν να μονολογούσε. "Ήθελε να με πείσει οτι δεν έκανε τίποτα, οτι δεν φταίει για ότι έγινε, λες και δεν έσπασε στο ξύλο τον καημένο τον Αργύρη! Ο παλιομαλάκας!"

Η Ουρανία έσκυψε δίπλα του και τον αγκάλιασε. Δεν ήξερε τι να πει.

"Αυτός τον σκότωσε, Ουρανία...!" συνέχισε ο Κωστής. "Μπορεί να μην του έδωσε τη χαριστική βολή, αλλά τον σκότωσε με την αντίδρασή του. Δεν δέρνεις τους φίλους σου τη στιγμή που σε χρειάζονται πιο πολύ! Αυτός τον σκότωσε, ότι και να λέει... και μαζί του, κι εγώ... τι ήθελα και μιλησα στον μαλάκα το Στέφανο για τον Αργύρη; Εγώ φταίω για ότι έγινε...κι εγώ τον σκότωσα!"

Η Ουρανία δεν κρατήθηκε και άρχισε να κλαίει. Υπήρχαν τόσα πολλά που ήθελε να πει, για μια υπόθεση όπου δεν θα έπρεπε να γνωρίζει σχεδόν τίποτα, αλλά περιορίστηκε στα λόγια που θα έλεγε μια καλή σύντροφος.

"Δεν φταίς εσύ, αγάπη μου..." τον καθησύχασε. "Εσύ τον αγαπούσες, έστω και σαν φίλο...προσπάθούσες να βοηθήσεις. Ο Αργύρης το ξέρει αυτό, όπου και να είναι τώρα."

Έσφιξε τον Κωστή μέσα στην αγκαλιά της λίγο περισσότερο, και κοίταξε μελαγχολικά έξω απο το παράθυρο, πέρα απο τα σύννεφα που αχνοφαίνονταν στον σκοτεινό ουρανό. Από τότε που γνωρίστηκε με τον Κωστή ήξερε γι αυτή την ιστορία, αλλά ποτέ δεν είχε δει τον αντίκτυπό της στον ψυχισμό του εως τώρα... και αυτό ξαφνικά τη γέμισε με απέραντη θλίψη, για αυτά που είχε στερηθεί ο αγαπημένος της.

"Έχεις εμένα όμως τώρα..." ψυθίρισε στο αυτί του. "Έχω κάνει τα πάντα για να σε κάνω ευτυχισμένο. Μη μου το χαλάς τώρα..." χαμογέλασε. Ήξερε οτί το ήπιο χιούμορ πάντα τον έκανε να νιώσει καλύτερα. Τον ήξερε απο την καλή κι απο την ανάποδη, και ο Κωστής σε εκείνη είχε βρεί το ιδανικό του ταίρι και την καλύτερή του φίλη ταυτόχρονα. Ήταν σαν η μοίρα να του είχε στείλει την Ουρανία για να επανορθώσει για ότι είχε χάσει εως τώρα, κι εκείνη μονομιάς αναπλήρωσε το κενό του Αργύρη, του Στέφανου και πολλά άλλα που ακόμα ο Κωστής δεν γνώριζε οτι του έλειπαν.

Νιώθοντας καλύτερα, ο Κωστής την άρπαξε στα μπράτσα του και την κουβάλησε στο κρεββάτι. Ήλπιζε οτι, χάρη στην Ουρανία, δε θα χρειαζόταν να ξανασκεφτεί το Στέφανο για πολύ καιρό.

Αυτό που δεν ήξερε, ήταν οτι ποτέ δεν θα ξανάκουγε γι αυτόν στη ζωή του.


**************************************************************

Ο Στέφανος απομακρύνθηκε απο το σπίτι του Κωστή νιόθωντας σκουπίδι. Ο κάποτε καλύτερος του φίλος τον είχε ξεγράψει χρόνια τώρα απο τη ζωή του. Και όλα εξαιτίας αυτής της αδερφούλας που πήγε και πέθανε το ίδιο βράδυ που τον σάπισε στο ξύλο. Τι βολικό! Τώρα είχε την δίμετρη γκομενάρα του με το σίγουρα σιλικονάτο βύζο να τον απασχολέι...που καιρός για το Στέφανο, του οποίου η ζωή καταστράφηκε χωρίς να φταίει;

Ευτυχώς ο Στέφανος είχε ήδη κατα νου πως να βρει το δίκιο του... ένα απο τα στοιχεία της δίκης το οποίο όμως δε χρησιμοποιήθηκε όπως πρέπει, ήταν μερικές αναλήψεις που έγιναν απο τον λογαριασμό του Αργύρη μετά τον θάνατό του. Ο Αργύρης ήταν παιδί νεόπλουτων και είχε πολύ χρήμα να τον περιμένει στην τράπεζα για "μικροέξοδά του". Μιά μέρα αφότου συνελήφθη ο Στέφανος, καποιος απέσπασε μια μικρή περιουσία απο το ΑΤΜ με την κάρτα του Αργύρη, πράγμα που αποδείκνυε οτι μάλλον ο Στέφανος δεν ήταν ο τελευταίος που τον είδε ζωντανός, άρα ούτε και ο δολοφόνος του.

Το δικαστήριο δεν ασχολήθηκε με το να βρει ποιος πήρε λεφτά απο που και τι τα έκανε, γιατί έπρεπε να αποδειχθεί η αθωότητα του Στέφανου πριν ψάξουν για άλλο δράστη.Τώρα όμως που ήταν ελεύθερος, ο Στέφανος είχε κάθε σκοπό να βρει ποιός πραγματικά το έκανε... έβγαλε το τηλέφωνό του και κάλεσε τις δυασυνδέσεις που είχε πλέον στην Αστυνομία, για να βρει στοιχεία για μετέπειτα αναλήψεις και το που κατέληξαν αυτά τα λεφτά.

Σύντομα θα ήξερε ακριβώς που να ψάξει...

****************************************************
5 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Ο Αργύρης στάθηκε στο βράχο πάνω απο τη θάλασσα, κοντά στο σπίτι απ'οπου είχε μόλις ξεφύγει τρέχοντας. Κοίταξε τα φουρτουνιασμένα κύματα.

Όλα είχαν πια τελειώσει. Ο φίλος του τον είχε εξοστρακίσει, ο έρωτάς του δε μπορούσε να ανταποκριθεί ποτέ γιατί είχε μάτια μόνο για τις γυναίκες, οι γονείς του ποτέ δεν του είχαν δώσει ιδιαίτερη σημασία, πόσο μάλλον αγάπη.

Ίσα-ίσα, ο Στέφανος ήταν που του είχε δείξει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, έστω και αρνητικά... ένα άτομο δε μπορεί να σου είναι αδιάφορο όταν μπαίνεις στον κόπο να τον δείρεις βάναυσα.

Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Αργύρης ζύγισε όλες του τις εμπειρίες απο τη ζωή και αποφάσισε οτι δεν πολυάξιζε τον κόπο. Είτε πέθαινε είτε ζούσε, το ίδιο του έκανε, μάλιστα ο θάνατος ίσως τον γλύτωνε κι απο περισσότερο πόνο στο μέλλον.

Κοίταξε μέσα του και ένιωσε την απόλυτη ηρεμία, ξέροντας οτι κάνει αυτό που ήταν πιο πρακτικό. Με λίγη τύχη, μπορεί να νομίσουν οτι τον έριξε ο Στέφανος στη θάλασσα κι έτσι να πληρώσει κι αυτός για την μαλακία που τον δέρνει. Κατα βάθος δεν τον ένοιαζε όμως.

Έκανε μερικά βήματα πίσω, πήρε φόρα και στο τέλος αφέθηκε στο κενό, με τα κρύα κύματα να ουρλιάζουν απο κάτω του για το ποιο θα τον πάρει...


to be concluded